Opodatkowanie nieruchomości przedsiębiorcy – teza wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021 r. W dniu 24 lutego 2021 r. Trybunał Konstytucyjny wydał następujący wyrok (sygn. akt SK 39/19): „Art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170) rozumiany w ten sposób, że o związaniu gruntu, budynku lub 2000 r., II CKN 796/98, niepubl., a także wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 maja 2005 r., SK 40/02, OTK-A 2005, nr 5, poz. 48). W przypadku małżonków żyjących w ustroju rozdzielności majątkowej cel ten był osiągany przez ustanowienie przymusowej wspólności łącznej w zakresie prawa do lokalu, do Ważny wyrok w sprawie pensji sędziów. IAR, oprac. Daniel Drob 08.11.2023 14:50. Posłuchaj artykułu (ładuję) Trybunał Konstytucyjny uznał, że zasady dotyczące wynagrodzeń sędziów W efekcie są pozbawieni wszelkich praw, jakie prawo łączy z istnieniem stosunku członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej. Na tę okoliczność RPO zwracał uwagę w poprzednim wystąpieniu do MR z 14 października 2020 r. Do RPO cały czas wpływają skargi od obywateli. A w wielu spółdzielniach mieszkaniowych będą wkrótce odbywać Orzeczenie kierowanego przez Julię Przyłębską Trybunału Konstytucyjnego w sprawie stosowania środków tymczasowych nakładanych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a - W tym stanie faktycznym oraz prawnym Rada Ministrów wyraża przekonanie, że orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego w sprawie o sygn. akt K 1/20 powinno zostać opublikowane niezwłocznie po ogłoszeniu przez Trybunał Konstytucyjny uzasadnienia. Wyrok zostanie opublikowany w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, zaś jego uzasadnienie 1. uznać, że przedmiotem oceny Trybunału Konstytucyjnego nie może być sama norma etyczna a jedynie norma prawna, którą norma etyczna dookreśla, 2. uznać, że przedmiotem oceny Trybunału Konstytucyjnego w niniejszej sprawie są art. 15 pkt 1, art. 41 i 42 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158 Wyrok z dnia 2005-05-11, K 18/04, Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego. a) art. 1 ust. 1 i 3 Traktatu o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej oraz art. 2 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej, będącego integralną częścią Traktatu podpisanego w dniu 16 kwietnia Jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego - Polsat News. Trybunał Konstytucyjny zdecydował, że zasady wynagradzania sędziów określone w ustawie okołobudżetowej na 2023 rok są niekonstytucyjne. Wnioski dotyczące przepisów złożone zostały przez Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny i Krajową Radę Sądownictwa. Przepis zezwalający na dopuszczalność aborcji w przypadku dużego prawdopodobieństwa ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu jest niezgodny z konstytucją - orzekł w czwartek Trybunał Konstytucyjny. "Art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i… mcbS. W związku z tym, iż od 2007r. znacznie przybyło właścicieli lokali w zasobach spółdzielni mieszkaniowych, powraca jak bumerang temat balkonów. Kwestia ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem balkonów była wielokrotnie przedmiotem zainteresowania sądów administracyjnych oraz Sądu Najwyższego. Pomimo występujących w orzecznictwie sądowym sprzeczności, za utrwaloną należy uznać tezę, iż balkony służące wyłącznie do użytku właścicieli lokali mieszkalnych nie wchodzą w skład nieruchomości wspólnej. Orzecznictwo to, budziło dalsze kontrowersje i pytania w praktyce, gdyż utrzymanie balkonu nie sprowadza się tylko do elementów, na które może mieć wpływ wyłącznie właściciel lokalu tj. do elementów wewnętrznych. Wydaje się, że dopiero uchwała Sądu Najwyższego w tym temacie, podjęta w dniu III CZP 10/08 potraktowała… Z uchwały Sądu Najwyższego podjętej w składzie siedmiu sędziów (sygnatura III CZP 48/11) wynika, że za czas sprzed 16 listopada gminy muszą wypłacić właścicielom odszkodowania za niedostarczenie eksmitowanym pomieszczeń tymczasowych. Czytaj więcej w dzisiejszej Rzeczpospolitej. Trybunał Konstytucyjny rozpozna połączone pytania prawne w sprawie zgodności art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych w zakresie, w jakim dotyczy on roszczenia najemcy spółdzielczego lokalu mieszkalnego będącego uprzednio mieszkaniem zakładowym, które to mieszkanie spółdzielnia mieszkaniowa nabyła nieodpłatnie od przedsiębiorstwa państwowego, państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej, z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 64 ust. 1 i art. 75 ust. 1 Konstytucji RP Sygnatura: P 17/10 Termin: 20 grudnia 2011 roku, godz. 11:00 Miejsce: sala rozpraw Trybunału Konstytucyjnego Wnioskodawca: Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny, Sąd Okręgowy w Gliwicach Wydział I Cywilny oraz Sąd Okręgowy w Katowicach III Wydział… W dniu dzisiejszym Sąd Najwyższy w sprawie V CSK 524/10 potwierdził swoje dotychczasowe orzecznictwo uznając, że art. 48 ust 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stanowi podstawę do przekształcenia najmu w odrębną własność nieodpłatnie. Co ciekawe nowością jest uznanie, iż konstytucyjność takiego uregulowania zdaniem Sądu potwierdza orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z sygn. akt P16/08, którym jak stwierdził Sąd Najwyższy, Trybunał zaakceptował przekształcenie prawa lokatorskiego i własnościowego w tzw. formule kosztowej. Trybunał Konstytucyjny odraczając wejście w życie swojego wyroku z zdaniem Sądu potwierdził możliwość stosowania w ogóle sytuacji przekształcenia w odrębną własność bez stosownego ekwiwalentu. Dlatego też uchylenie art. 48 ust 3 usm nie musi wcale oznaczać niekonstytucyjności stosowania samego art.… Udostępnianie lokali osobom niebędącym członkami spółdzielni nie jest gospodarowaniem jej zasobami mieszkaniowymi. Nie korzysta ze zwolnienia z CIT. Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (sygnatura akt: I SA/Wr 945/11). Więcej w dzisiejszej Rzeczpospolitej Zdarza się, że uprawnione organy administracji stoją na stanowisku, iż do uzyskania pozwolenia na budowę konieczna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli nieruchomości w sytuacji gdy wyodrębniono lokale a nieruchomością nadal zarządza spółdzielnia. Z powstaniem wspólnoty mieszkaniowej w budynkach stanowiących własność spółdzielni mieszkaniowej i w konsekwencji, z zastosowaniem reguł zarządzania dla niej właściwego, mamy do czynienia, jeżeli w określonym budynku lub budynkach zostanie wyodrębniona własność wszystkich lokali – wówczas automatycznie zastosowanie znajdują przepisy ustawy o własności lokali oraz zgodnie z art. 241 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, gdy większość właścicieli lokali w budynku lub budynkach położonych w obrębie danej nieruchomości, obliczana według wielkości udziałów w nieruchomości wspólnej, podejmie uchwałę, że w zakresie ich… Funkcjonowanie w systemie prawnym demokratycznego państwa prawa, w świetle przepisów obecnie obowiązującej Konstytucji RP, przepisu umożliwiającego pozbawienie właściciela – w drodze chociażby orzeczenia sądowego – prawa własności nieruchomości bez jego zgody i to bez jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego , wydaje się nie do pogodzenia z zapisami tejże Konstytucji zawartymi w szczególności w art. 21 i 64. Całokształt toczących się obecnie spraw przed sądami wskazuje, iż w przedmiocie obowiązywania art. 48 ust. 1 usm istnieje szereg wątpliwości natury prawnej, które muszą zostać rozstrzygnięte przez ponowną ingerencję Trybunału Konstytucyjnego. W Trybunale Konstytucyjnym doszukałem się 25 zarejestrowanych spraw dotyczących art 48 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Ze spraw, które sam… Do przygotowania spraw eksmisyjnych czy też o zapłatę, jak również innych spraw spółdzielni ważnym jest prawidłowe posługiwanie się nazewnictwem dotyczącym korzystania z lokalu i to nie tylko w pismach procesowych ale w dokumentacji stanowiącej dowód w sprawie. Bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego przez najemcę, który utracił tytuł prawny do dalszego zajmowania lokalu, lub przez innego użytkownika lokalu bez tytułu, należy odróżnić od stosunku najmu. Stosunek najmu co do zasady nawiązuje się przez zawarcie umowy najmu. Zatem dochodząc należności od osoby zajmującej lokal bez tytułu prawnego (jakim jest np. umowa najmu) dochodzimy odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu a nie czynszu najmu. Inną kwestią jest, że odszkodowanie to… Na tej stronie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z tej strony bez zmiany ustawień przeglądarki oznacza, że pliki cookies będą zamieszczane w Twoim dowiedz się więcej Przejdź do zawartościHOMEKIM JESTEŚMY?CZYM SIĘ ZAJMUJEMY?AKTUALNOŚCIKONTAKTPrzekształcenie mieszkania spółdzielczego własnościowego w odrębną własność Przekształcenie mieszkania spółdzielczego własnościowego w odrębną własność na skutek wyroków Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 lipca 2009 r. (sygnatura akt K 64/07) oraz z dnia 14 lutego 2012 r. (sygnatura akt P 17/10) stało się dla dotychczasowych najemców lokali mieszkalnych, które przed nieodpłatnym przejęciem przez spółdzielnię mieszkaniową były mieszkaniami przedsiębiorstwa państwowego, państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej, w ramach bezpośredniego przejęcia niemożliwe. Zatem w jaki sposób stać się właścicielem takiego lokalu? a przekształcenie mieszkania spółdzielczego własnościowego w odrębną własnośćPrzekształcenie mieszkania spółdzielczego własnościowego w odrębną własność jest problemem, z którym ustawodawca zmaga się nie od dziś. Jak przekształcić spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu w odrębną własność? Ewolucja stosunku prawa do tego tematu wygląda następująco (za Trybunałem Konstytucyjnym, sygn. akt P 17/10):„Ustawą z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567 ze zm.; dalej: ustawa z 12 października 1994 r.) zainicjowano regulację procesu przekazywania przez przedsiębiorstwa państwowe tzw. mieszkań zakładowych. Geneza tej ustawy wiąże się z tym, że istotna część lokali mieszkalnych w Polsce stanowiła własność przedsiębiorstw państwowych, które najczęściej na podstawie stosunku najmu udostępniały je swoim pracownikom. Z czasem okazało się, że w większości przypadków przedsiębiorstwa państwowe nie są w stanie skutecznie zarządzać posiadanymi zasobami mieszkaniowymi. W celu zabezpieczenia interesów najemców, ustawodawca wprowadził możliwość nieodpłatnego przekazywania mieszkań zakładowych na rzecz gmin oraz spółdzielni mieszkaniowych (zob. art. 1 ustawy z 12 października 1994 r.).Spółdzielnie mieszkaniowe zostały beneficjentami ustawy z 12 października 1994 r. z dwóch zasadniczych powodów. Po pierwsze, są one wyspecjalizowanymi podmiotami, doświadczonymi w zarządzaniu zasobami mieszkaniowymi. Po drugie, przemawiał za tym charakter prawny spółdzielni mieszkaniowych, jako dobrowolnych zrzeszeń, prowadzących działalność gospodarczą o charakterze bezwynikowym. Czynniki te predysponowały spółdzielnie do zapewnienia należytej ochrony praw oraz warunków bytowych najemców mieszkań zakładowych. Charakter spółdzielni mieszkaniowych przesądził, że otrzymały one możliwość uzyskania nieruchomości nieodpłatnie, w szczególnej procedurze, w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych najemców mieszkań zakładowych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 22 stycznia 2003 r., sygn. akt IV CKN 1680/00, Biuletyn SN nr 7/2003, poz. 10 oraz A. Oleszko, Sytuacja prawna lokali mieszkalnych w zakładowych budynkach przejętych przez spółdzielnie mieszkaniowe w trybie ustawy z dnia 12 października 1994 r. w praktyce notarialnej oraz wieczystoksięgowej, „Rejent” nr 3/2000, s. 18).Zapoczątkowany w 1994 r. proces przekazywania mieszkań zakładowych spółdzielniom mieszkaniowym nie został do dzisiaj zakończony. Tymczasem zamierzeniem ustawodawcy było nadanie mu ściśle ograniczonych ram swoim pierwotnym brzmieniu ustawa z 12 października 1994 r. przewidywała termin trzech lat do zgłaszania przez przedsiębiorstwa państwowe i spółki wniosków o przejęcie należących do nich nieruchomości (art. 3 ust. 1 tej ustawy). Dopiero ustawą z dnia 14 kwietnia 2000 r. o zmianie ustawy o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 39, poz. 442, ze zm.; dalej: ustawa z 14 kwietnia 2000 r.) wspomniane ograniczenie czasowe zostało zniesione. Znacznie wydłużony proces przejmowania mieszkań zakładowych przyczynił się do powstania niepewności prawnej w tej dziedzinie. Przez kilkanaście lat trwania tego procesu kilkakrotnie nowelizowane były regulacje prawne stanowiące jego podstawę. W czasie obowiązywania zmieniających się regulacji spółdzielnie mieszkaniowe przejmowały mieszkania zakładowe o różnym standardzie i statusie prawnym wraz z ich pierwotnym brzmieniu art. 9 ust. 2 ustawy z 12 października 1994 r. przewidywał, że mieszkania zakładowe mogą być przekazywane spółdzielni mieszkaniowej, która zobowiązała się przyjąć wszystkich najemców mieszkań w poczet członków spółdzielni i dokonać na ich rzecz przydziału zajmowanych lokali. Należy odnotować to, że najemcy dawnych mieszkań zakładowych z chwilą nieodpłatnego przejęcia zajmowanych przez nich mieszkań stawali się najemcami spółdzielczych lokali mieszkaniowych. Nie nawiązywali stosunku najmu ze spółdzielnią mieszkaniową dobrowolnie. Mimo że spółdzielnie mieszkaniowe podejmowały zobowiązania dotyczące tych najemców, wielu z nich – wbrew zamierzeniom ustawodawcy – nie stało się następnie członkami spółdzielni mieszkaniowych uprawnionymi z tytułu spółdzielczego prawa do lokalu. Praktyka stosowania przez spółdzielnie mieszkaniowe przepisów ustawy z 12 października 1994 r. mających na celu ochronę najemców była zróżnicowana. Nie w pełni odpowiadała założeniom legislacyjnym. Z kolei części najemców nie było także stać na pokrycie kosztów wymaganych do ustanowienia spółdzielczego prawa do krokiem ustawodawcy mającym na celu zabezpieczenie interesów najemców dawnych mieszkań zakładowych było nałożenie przez ustawę z 14 kwietnia 2000 r. na spółdzielnie mieszkaniowe obowiązku dokonywania przydziału lokatorskiego prawa do mieszkania (następnie obowiązku zawierania umów o ustanowienie tego prawa) na rzecz najemców lokali w przekazywanych spółdzielniom budynkach (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 21 sierpnia 2008 r., sygn. akt IV CSK 191/08, Lex nr 462042). W ustawie tej przyjęto również, że wysokość ustalonego przez spółdzielnię wkładu mieszkaniowego wnoszonego przez takich członków nie może przekraczać 5% aktualnej wartości rynkowej prawa odrębnej własności zajmowanych przez nich lokali. Jednakże nadal z różnorodnych przyczyn wielu najemców dawnych mieszkań zakładowych nie stawało się członkami spółdzielni w ciągu ostatnich dziesięciu lat istotnym zmianom poddawane były przepisy ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych przyznające uprawnienia najemcom przejmowanych przez spółdzielnie mieszkań zakładowych. W pierwotnym brzmieniu art. 48 ust. 1 przewidywał odpowiednie stosowanie do „najemców mieszkań spółdzielczych, które były mieszkaniami zakładowymi przedsiębiorstw państwowych, państwowych osób prawnych lub państwowych jednostek organizacyjnych” regulacji dotyczących możliwości nabycia własności lokali przez członków spółdzielni, którym przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawa do lokalu mieszkalnego. Jednakże ustawą z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 240, poz. 2058, ze zm.) przyjęto, że najemcy dawnych lokali zakładowych mogli, według wyboru i odpowiednio do posiadanych możliwości finansowych, uzyskać status członka spółdzielni – nabywając spółdzielcze lokatorskie lub własnościowe prawo do lokalu albo uzyskać status właściciela najmowanego lokalu. Dodatkowo w ustawie z dnia 3 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 122, poz. 1024) podkreślono, że najemcom tym służy roszczenie o przyjęcie w poczet członków ustawa z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 125, poz. 873, ze zm.; dalej: ustawa z 14 czerwca 2007 r.) miała na celu powrót do założeń przyświecających uchwaleniu ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Znalazła w niej wyraz polityka stopniowej rezygnacji z ustanawianych dotychczas praw typu spółdzielczego (spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu) i koncepcja powrotu do korzystania z prawa własności lokalu. Jak wskazano w uzasadnieniu projektu ustawy, tylko to ostatnie zapewnia swobodę ekonomiczną dysponowania mieszkaniem oraz należytą ochronę uprawnionego w stosunkach ze spółdzielnią mieszkaniową (zob. druk Sejmu V kadencji nr 339 z 22 listopada 2005 r.). W wyniku realizacji tych założeń najemcy ponownie mogli uzyskiwać na podstawie art. 48 wyłącznie własność zajmowanych mieszkań. Ustawa z 14 czerwca 2007 r. określiła zarazem korzystniejsze niż dotychczas przesłanki finansowe roszczenia o przeniesienie własności zajmowanego lokalu nieodpłatnie przejętego przez spółdzielnię mieszkaniową. Warunkiem uzyskania prawa własności tego lokalu było pokrycie przez najemcę kosztów dokonanych przez spółdzielnię nakładów koniecznych przeznaczonych na utrzymanie budynku, w którym znajduje się ten lokal (art. 48 ust. 3 a także spłata zadłużenia z tytułu świadczeń wynikających z umowy najmu lokalu (art. 48 ust. 1 pkt 1 o ile oczywiście zadłużenie takie istniało. Przy czym należy podkreślić, iż dotyczyło to tylko lokali znajdujących się w budynkach przejętych przez spółdzielnie w sposób nieodpłatny”.Trybunał Konstytucyjny o przekształceniu mieszkania spółdzielczego własnościowego w odrębną własnośćTrybunał Konstytucyjny w sprawie o sygn. K 64/07 uznał art. 48 ust. 3 za niezgodny z art. 64 ust. 1 ustawy zasadniczej. W efekcie doszło do sytuacji, w której spółdzielnia zobowiązana była do przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w odrębną własność na rzecz najemcy tylko po spłacie ewentualnego zadłużenia z tytułu świadczeń wynikających z umowy najmu lokali. W praktyce oznaczało to, że spółdzielnie zostały zobowiązane do przenoszenia własności lokali za te doprowadziły do konieczności zbadania konstytucyjności przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w odrębną własność na takich warunkach. W konsekwencji Trybunał Konstytucyjny w wyroku w sprawie o sygnaturze akt P 17/10 orzekł, że „art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116, z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 63, poz. 591, z 2005 r. Nr 72, poz. 643, Nr 122, poz. 1024, Nr 167, poz. 1398 i Nr 260, poz. 2184, z 2006 r. Nr 165, poz. 1180, z 2007 r. Nr 125, poz. 873, z 2008 r. Nr 235, poz. 1617, z 2009 r. Nr 65, poz. 545, Nr 117, poz. 988, Nr 202, poz. 1550 i Nr 223, poz. 1779, z 2010 r. Nr 207, poz. 1373 oraz z 2011 r. Nr 201, poz. 1180) w zakresie, w jakim przyznaje najemcy roszczenie o przeniesienie własności spółdzielczego lokalu mieszkalnego, który przed nieodpłatnym przejęciem przez spółdzielnię mieszkaniową był mieszkaniem przedsiębiorstwa państwowego, państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej, powiązane wyłącznie z obowiązkiem spłaty zadłużenia z tytułu świadczeń wynikających z umowy najmu lokalu (pkt 1 powołanego przepisu), jest niezgodny z art. 64 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej”.Trybunał Konstytucyjny uzasadniając decyzję stwierdził, iż „przewidziane w art. 48 ust. 1 pkt 1 świadczenie, które ma spełnić najemca na rzecz spółdzielni, w sposób oczywisty nie może być traktowane jako spełniane w zamian za przeniesienie prawa własności mieszkania na najemcę. Nie jest ono wynagrodzeniem za nabycie prawa własności, lecz świadczeniem wzajemnym spełnianym przez najemcę w zamian za oddanie mu lokalu w najem. Ponoszenie opłat w związku z korzystaniem z mieszkania jest podstawowym obowiązkiem każdego najemcy, wynikającym z łączącego strony stosunku zobowiązaniowego. Zadłużenie z tego tytułu może być dochodzone przez spółdzielnię mieszkaniową na drodze sądowej, niezależnie od realizacji przez najemcę uprawnienia określonego w art. 48 ust. 1 Występowanie zadłużenia może także dawać podstawę do wypowiedzenia umowy najmu. W normalnym stanie rzeczy najemcy nie zalegają z opłatami z tytułu umowy najmu. Uznanie zgodności zaskarżonego przepisu z Konstytucją oznaczałoby zatem, że najemcom dawnych mieszkań zakładowych, nabytych przez spółdzielnie nieodpłatnie, przysługiwałoby roszczenie o przeniesienie własności lokali bez spełnienia jakiegokolwiek świadczenia na rzecz spółdzielni mieszkaniowej, czyli pod tytułem darmym”, a to zdaniem Trybunału jest nie do pogodzenia z Konstytucyjną ochroną własności, do której ochrony prawo ma również spółdzielnia drugie jak zauważył Trybunał Konstytucyjny „należy podkreślić, że ustawodawca pierwotnie nie przewidywał, aby spłata zadłużenia z tytułu świadczeń wynikających z umowy najmu lokalu była jedynym obowiązkiem najemcy, dochodzącego od spółdzielni przeniesienia własności nieodpłatnie przejętego lokalu. Taki stan rzeczy powstał na skutek niezapewnienia przez ustawodawcę należytego ładu legislacyjnego po wydaniu przez Trybunał Konstytucyjny wyroku o sygn. K 64/07. Wcześniej podstawowy charakter miał obowiązek finansowy określony w art. 48 ust. 3 – wymagający pokrycia przez najemcę kosztów dokonanych przez spółdzielnię nakładów koniecznych przeznaczonych na utrzymanie budynku – który był jedynie uzupełniany przez przesłankę wskazaną w art. 48 ust. 1 pkt 1 Jak widać więc przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w odrębną własność produkuje wiele sytuacji prawnie adwokata z Poznania z zakresu prawa cywilnego?Przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w odrębną własność a ustawa zasadniczaOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego (sygnatura akt P 17/10) spowodowało, że art. 48 ust 1 pkt 1) w zakresie, w jakim przyznaje najemcy roszczenie o przeniesienie własności spółdzielczego lokalu mieszkalnego, który przed nieodpłatnym przejęciem przez spółdzielnię mieszkaniową był mieszkaniem przedsiębiorstwa państwowego, państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej, powiązane wyłącznie z obowiązkiem spłaty zadłużenia z tytułu świadczeń wynikających z umowy najmu lokalu jest niezgodne z Konstytucją RP. Rozstrzygnięcie to nie powoduje natomiast uchylenia przepisu art. 48 w całości z porządku prawnego. Niektóre bowiem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają jednoczesną skuteczność w sferze formalnego obowiązywania przepisów prawnych, a niektóre wpływają tylko na zakaz stosowania normy prawnej wynikającej z danego art. 190 ust. 3 Konstytucji wynika obowiązek sądu uznania faktu formalnej derogacji niekonstytucyjnego przepisu rozumianego jako jednostka redakcyjna formalnego tekstu ustawy. Dla sądów skutek formalnej derogacji prowadzi ostatecznie do braku możliwości zastosowania uchylonego niekonstytucyjnego przepisu w sprawach nowych. Większość pozostałych orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego (innych niż „proste” stwierdzenie niekonstytucyjności całego przepisu lub pojedynczego elementu jednostki redakcyjnej tekstu prawnego) nie posiada jednoczesnej skuteczności w sferze obowiązywania przepisów prawnych i nie prowadzi do formalnego uchylenia przepisu. Ta druga sytuacja miała miejsce w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego w odniesieniu do art. 48 uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego prowadzi do wniosku, że Trybunał nie zakwestionował możliwości przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w odrębną własność na rzecz dotychczasowego najemcy. Trybunał dwukrotnie podkreślił w uzasadnieniu wyroku, że dopuszczalne jest określanie preferencyjnych, tj. niższych od cen rynkowych, warunków finansowych nabywania przez najemców dawnych mieszkań zakładowych własności lokali przejętych przez spółdzielnie mieszkaniowe, o ile warunki te są racjonalne i obiektywnie uzasadnione, bowiem należy stwierdzić, że najemcy ci objęci są sferą stosunków „wewnątrzspółdzielczych”, nie są bowiem podmiotami „zewnętrznymi” wobec spółdzielni zakres świadczeń finansowych, od których spełnienia uzależnione może być uzyskanie własności zajmowanego lokalu, powinien uwzględniać status prawny danego najemcy, ale także sposób nabycia lokalu przez spółdzielnię mieszkaniową. Spółdzielnia nie może bowiem bezpodstawnie odnosić korzyści finansowych kosztem osób, dla których ochrony uzyskała określone zasoby mieszkaniowe pod tytułem darmym. Z drugiej strony nie można jednak zapominać, że dla zaspokajania potrzeb mieszkaniowych tych najemców, spółdzielnia ponosiła określone nakłady, które powinny jej zostać w racjonalnym zakresie tle rozpoznawanej sprawy Trybunał stwierdził, że w przypadku szczególnej kategorii najemców, którzy pozostawali w stosunku najmu mieszkania zakładowego już w chwili jego nieodpłatnego przejęcia, odpowiedni zakres świadczeń finansowych może nawiązywać do nakładów, jakie poniosła spółdzielnia mieszkaniowa po przejęciu danego lokalu zakładowego. W sytuacji uznania za niewystarczający zwrotu nakładów koniecznych poniesionych na utrzymanie budynku, w którym znajduje się lokal (zob. wyrok Trybunału o sygn. K 64/07), w grę może wchodzić zwrot nakładów użytecznych. Zarazem uzyskanie przez najemcę własności lokalu można – rzecz jasna – uzależnić od wcześniejszej spłaty zadłużenia wynikającego z umowy najmu lokalu. Przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w prawo własności w praktyceWobec powyższych rozważań skoro w aktualnym stanie prawnym możliwym jest przeniesienie własności lokalu, który przed przejęciem przez spółdzielnię mieszkaniową był mieszkaniem przedsiębiorstwa państwowego, państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej, z wyłączeniem możliwości, wynikającej z literalnego brzmienia art. 48 należy odpowiedzieć na pytanie w jakim trybie można dokonać przedmiotowej czynności wstępie należy odrzucić możliwość przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w odrębną własność które przed przejęciem przez spółdzielnię mieszkaniową było mieszkaniem przedsiębiorstwa państwowego, państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej na podstawie art. 48 bowiem w obecnym brzmieniu z uwzględnieniem wyroków Trybunału Konstytucyjnego, omówionych powyżej, nie ma możliwości przeniesienia prawa własności na podstawie wniosku najemcy spółdzielczego lokalu mieszkalnego. Uwzględniając powyższe rozważania, przepis ten nie wskazuje warunków jakie musiałby spełniać najemca, aby móc domagać się przeniesienia prawa własności najmowanego spółdzielczego lokalu mieszkalnego, znajdującego się w budynku nabytym przez spółdzielnie również wskazać, że nie jest możliwe wstąpienie dotychczasowego najemcy do spółdzielni i zawarcie umowy o przekazaniu własności zatem do rozważenia kwestia przeniesienia własności lokalu po uprzednim przyjęciu najemcy w poczet członków spółdzielni, ustanowieniu na jego rzecz spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu, a następnie przeniesienie własności tego, w pierwszej kolejności należy dotychczasowego najemcą przyjąć w poczet członków spółdzielni mieszkaniowej. Następnie należy ustanowić na jego rzecz spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, zgodnie z postanowieniami statutu w tym miejscu zaznaczyć, iż obecnie nie ma możliwości ustanawiania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, wobec czego najemca mógłby tylko domagać się ustanowienia spółdzielczego lokatorskiego prawa do po ustanowieniu spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu zgodnie z powyższymi rozważaniami dotychczasowy najemca, który stał się członkiem spółdzielni mógłby złożyć wniosek o przeniesienie własności lokalu, na podstawie art. 12 który stanowi, iż: „na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego:spłaty przypadającej na ten lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami, a jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków – spłaty przypadającej na ten lokal części umorzenia kredytu w kwocie podlegającej odprowadzeniu przez spółdzielnię do budżetu państwa;spłaty zadłużenia z tytułu opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1”.Jeżeli w statucie spółdzielni znajdują się postanowienia w tym przedmiocie należy sprawdzić, czy nie są one sprzeczne z przepisami ustawy, bowiem konieczność poniesienia opłat dodatkowych, niewskazanych w przepisie może zostać zakwestionowana przez członka spółdzielni. Orzecznictwo sądowe wskazuje natomiast, iż nie można ustanawiać w tym zakresie mniej korzystnych warunków dla członków spółdzielni niż wprowadzone przepisami ustawy tj. art. 12 (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2013 r., V CSK 238/12, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 23 czerwca 2015 r., V ACa 884/14).Po zawarciu umowy przeniesienia własności dotychczasowy najemca staje się właścicielem przedmiotowego obecnym stanie prawnym nie ma możliwości przeniesienia własności spółdzielczego lokalu mieszkalnego, który przed nieodpłatnym przejęciem przez spółdzielnię mieszkaniową był mieszkaniem przedsiębiorstwa państwowego, państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej na pisemne żądanie najemcy takiego lokalu w sposób bezpośredni (bez obowiązku wstąpienia do spółdzielni mieszkaniowej) wyłącznie z obowiązkiem spłaty przez najemcę na rzecz Spółdzielni zadłużenia z tytułu świadczeń wynikających z umowy najmu własności najmowanego spółdzielczego lokalu mieszkalnego, który przed nieodpłatnym przejęciem przez spółdzielnię mieszkaniową był mieszkaniem przedsiębiorstwa państwowego, państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej na rzecz najemcy może nastąpić poprzez przyjęcie najemcy w poczet członków Spółdzielni, ustanowienie na jego rzecz spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu, a następnie przeniesienie własności lokalu na rzecz najemcy. Ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 2013- 2015 odbył aplikację adwokacką organizowaną przez Okręgową Radę Adwokacką w Poznaniu. Ze względu na zainteresowania prywatne z powodzeniem zajmuje się i prowadzi sprawy z zakresu prawa sportowego. Prywatnie zapalony miłośnik aktywnego trybu życia i podróży. Dowiedz się więcej! Podobne wpisy W wyniku nowelizacji ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z póź. zm.) od dnia 31 lipca 2007 roku pojawiła się możliwość przeniesienia własności lokalu na rzecz osoby posiadającej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu bądź lokatorskie prawo do lokalu po uiszczeniu opłat notarialnych i sądowych. Nowela ta została jednak zakwestionowana przez Trybunał Konstytucyjny, który to wyrokiem z dnia 17 grudnia 2008 roku uznał ją za niekonstytucyjną i ograniczył obowiązywanie przepisów do dnia 31 grudnia 2009 roku. W wyniku prac nad zmianą ustawy w dniu 18 grudnia 2009 roku Sejm przyjął ustawę, która weszła w życie z dniem 30 grudnia 2009 roku, uregulowała ona kwestię przekształcenia prawa do lokalu w sposób zbliżony do zakwestionowanych przez Trybunał Konstytucyjny przepisów. Jak przekształcić mieszkanie spółdzielcze w własnościowe? W obowiązującym stanie prawnym w celu przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu czy spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w odrębne prawo własności konieczne jest złożenie pisemnego wniosku do spółdzielni o przeniesienie własności lokalu. Umowa o przeniesienie własności lokalu powinna być zawarta przed notariuszem w terminie sześciu miesięcy od dnia złożenia wniosku w przypadku, gdy zostaną dokonane następujące spłaty: – zobowiązań wobec spółdzielni związanych z budową w tym zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami przypadającymi na dany lokal; – zadłużenia z tytułu opłat i kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w części przypadającej na dany lokal w tym eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni zgodnie z postanowieniem statutu Opłata z tytułu taksy notarialnej w tym przypadku wynosi ¼ minimalnego wynagrodzenia za pracę, ponadto konieczne jest uiszczenie opłaty sądowej od wniosku o wpis do księgi wieczystej w wysokości 200 zł. W przypadku, natomiast gdy dany lokal obciąża kredyt zaciągnięty przez spółdzielnie na budowę w latach 90, aby możliwe było przekształcenie dotychczasowego prawa w odrębną własność konieczne jest spłata części kredytu wraz z odsetkami przypadającymi na dany lokal, znowelizowana ustawa o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów ((Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1115, z późn. zm. )przewiduje preferencyjne warunki spłaty kredytu dla osób, które zdecydowały się spłacić kredyt w całości do dnia 31 grudnia 2012 roku. Nowelizacja przewiduje: – umorzenie zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytów mieszkaniowych w części odpowiadającej równowartości 70% zadłużenia po spłacie całości kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz – 70% zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu w części niepodlegającej umorzeniu, jeśli spłata nastąpi do dnia 31 grudnia 2012 roku. Umowa notarialna na przeniesienie własności mieszkania Umowa o przeniesienie własności lokalu powinna być zawarta przed notariuszem w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia wniosku w przypadku, gdy zostaną uregulowane określone powyżej zobowiązania. Na wniosek kredytobiorcy (osoby posiadającej własnościowe bądź lokatorskie prawo do lokalu), który do dnia 31 grudnia 2012 roku dokona spłaty kredytu wraz z 30% odsetek przejściowo wykupionych przez budżet państwa oraz 30% odsetek kapitalizowanych naliczonych po dniu 30 czerwca 1983 pozostałe 70% odsetek przejściowo wykupionych podlega umorzeniu, a 70% skapitalizowanych odsetek podlega wykupieniu przez budżet państwa. Kredytobiorcy, dokonującemu spłaty zadłużenia na warunkach opisanych powyżej przysługuje prawo zmniejszenia podstawy do dokonania powyższych obliczeń w następujący sposób: – zmniejszenia o 50% zadłużenia z tytułu odsetek skapitalizowanych oraz – umorzenia 50% zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek. W przypadku spłaty kredytu zaciągniętego przez spółdzielnie, a przypadającego na dany lokal zwanego potocznie „kredytem normatywnym” oraz złożenia wniosku do spółdzielni, pozostają już tylko do uiszczenia opłaty związanej z taksą notarialną, która w tym przypadku jest obniżona i wynosi ¼ minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz opłaty sądowej od wniosku o wpis do księgi wieczystej w wysokości 200 zł. Należy pamiętać, że: – w przypadku, gdy prawo do lokalu przysługuje obojgu małżonkom, złożony do spółdzielni wniosek powinien zostać podpisany przez oboje małżonków; – w przypadku, gdy wniosek nie jest wysyłany listem poleconym, a składany osobiście w spółdzielni należy uzyskać potwierdzenia daty złożenia wniosku. Potwierdzenie takie jest o tyle konieczne, że od daty złożenia biegnie termin, w którym spółdzielnia ma obowiązek ustosunkować się do złożonego wniosku i podpisać umowę przeniesienie prawa własności do lokalu; – w przypadku, gdy spółdzielnia uchyla się od tego obowiązku po upływie terminów ustawowych uprawnionemu przysługuje prawo skierowania sprawy do sądu. Jeśli kwestia zawarcia umowy została rozpatrzona przez sąd- wydany wyrok zastępuje oświadczenie woli spółdzielni i stanowi podstawę do wpisania bądź założenia księgi wieczystej dla lokalu. Autor: Ewa Ługowska aplikant radcowski, Gregorowicz-Ziemba Krakowiak Gąsiorowski Kancelaria Prawna TK stwierdził, że niezwłoczna derogacja art. 4 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo spółdzielcze mogłoby pociągnąć za sobą dalsze niepożądane skutki w działalności spółdzielni mieszkaniowych. Dlatego Trybunał zdecydował, że art. 4 traci moc obowiązującą po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. 10 czerwca 2020 r. o godz. 12:30 Trybunał Konstytucyjny ogłosił wyrok w sprawie wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczącego utraty członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 4 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo spółdzielcze (Dz. U. poz. 1596) jest niezgodny z art. 58 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 w związku z art. 2 Konstytucji. Trybunał postanowił, że wymieniony przepis traci moc obowiązującą po upływie 12 (dwunastu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Orzeczenie zapadło jednogłośnie. Polecamy: INFORLEX Twój Biznes Jak w praktyce korzystać z tarczy antykryzysowej Zamów już od 98 zł Poddany kontroli konstytucyjności art. 4 ustawy zmieniającej z 2017 r. jest częścią nowelizacji, której celem – zgodnie z deklaracją zawartą w uzasadnieniu projektu rządowego – było dostosowanie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych między innymi do wyroku TK z 5 lutego 2015 r. o sygn. K 60/13. Wymienione orzeczenie było istotnym tłem problemu konstytucyjnego, który Trybunał rozpatrywał w niniejszej sprawie. TK orzekł w nim zakresową niekonstytucyjność art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Trybunał Konstytucyjny – rozważając skutki wcześniejszego wyroku o sygn. K 60/13 – wskazał, że jego odczytanie na tle obowiązującego wówczas stanu prawnego i w świetle wcześniejszego orzecznictwa, dopuszczających istnienie członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej bez występowania więzi między członkostwem a określonym prawem do lokalu pozostającego w zasobach spółdzielni mieszkaniowej, powinno skłaniać do daleko idącej ostrożności w formułowaniu wniosków o zakresie czasowym zastosowania „nowego stanu prawnego” ukształtowanego tym wyrokiem. W szczególności trzeba uwzględnić – czego TK nie mógł w sprawie o sygn. K 60/13 przewidzieć – że w ustawie zmieniającej z 2017 r. ustawodawca zmienił konstrukcję członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej. W sprawie o sygn. K 60/13 Trybunał – działając za pomocą środków właściwych dla kontroli konstytucyjności prawa – orzekł o zakresowej niezgodności z Konstytucją podstawowego przepisu stanowiącego, kto może być członkiem spółdzielni mieszkaniowej. To przede wszystkim do ustawodawcy należało wykonanie tego wyroku, także w płaszczyźnie przejściowej. Ustawodawca uczynił to w art. 4 ustawy zmieniającej z 2017 r., przy czym zastosował jedną z najbardziej radykalnych reguł przejściowych, wygaszając wiele z dotychczas istniejących stosunków członkowskich. Trybunał Konstytucyjny wskazał, że art. 4 ustawy zmieniającej z 2017 r. cechuje niespójność wielopłaszczyznowa, która uwydatnia nieprzystawalność wybranej przez ustawodawcę reguły przejściowej do wielu sytuacji prawnych ukształtowanych na podstawie wcześniej obowiązujących przepisów. Zamiast doprowadzić do uporządkowania stanu prawnego z uwzględnieniem wniosków płynących z wcześniejszego orzecznictwa TK, w tym przede wszystkim z wyroku o sygn. K 60/13, ustawodawca ustanowił regulację niejasną i w istocie niedookreśloną, co potwierdziła kształtująca się po wejściu w życie ustawy zmieniającej z 2017 r. praktyka. W ocenie Trybunału, art. 4 ustawy zmieniającej z 2017 r. nie realizuje ratio deklarowanej przez ustawodawcę. Dokonując doniosłych zmian w zakresie nabycia i utraty członkostwa, niedostatecznie rozważono konieczność zabezpieczenia mających swe uzasadnienie konstytucyjne stosunków prawnych „w toku” w spółdzielniach mieszkaniowych działających na podstawie dotychczasowego reżimu prawnego. Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że regulacja wyrażona w art. 4 ustawy zmieniającej z 2017 r. nie doprowadziła do rozwiązania problemów, na które wskazywał i które brał pod uwagę Trybunał w wyroku o sygn. K 60/13, a co więcej – wykreowała nowe. Ustawodawca wybrał przy tym najdalej idący środek – pozbawienie ex lege praw korporacyjnych szerokiej grupy osób, wyodrębnionej na podstawie kryteriów niekonsekwentnych z punktu widzenia deklarowanej ratio, lecz także z punktu widzenia podstawowego celu spółdzielni mieszkaniowych, jakim jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych członków i ich rodzin. Trybunał, biorąc pod uwagę swe wcześniejsze orzecznictwo dotyczące regulacji z dziedziny spółdzielczości mieszkaniowej, a także liczne nowelizacje w tym obszarze, oparte często na niespójnych założeniach co do kształtu spółdzielczości mieszkaniowej, nie miał podstaw, by uznać, iż członkostwo w spółdzielni mieszkaniowej było prawem nabytym „niesłusznie” lub „niegodziwie”. Trybunał Konstytucyjny zaznaczył, że ustawodawca powinien był wnikliwiej rozważyć, jak pogodzić uzasadnioną skądinąd potrzebę zapobiegania niebezpieczeństwu polegającemu na tym, że osoby, które nie są zainteresowane zaspokajaniem własnych potrzeb mieszkaniowych lub innych potrzeb lokalowych, mają realny wpływ na zarządzanie spółdzielnią, a koniecznością zachowania ujętego w art. 1 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych celu przesądzającego o istocie spółdzielczości. Rzecznik Praw Obywatelskich zakwestionował art. 4 ustawy zmieniającej z 2017 r. w całości, podczas gdy Sejm i Prokurator Generalny zajęli stanowisko, że przepis ten jest niekonstytucyjny tylko w zakresie obejmującym: osoby, którym przysługuje ekspektatywa spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz członków tzw. spółdzielni popegeerowskich. Trybunał stwierdził, że w art. 4 ustawy zmieniającej z 2017 r. ustawodawca zastosował regułę przejściową, która wobec wielu sytuacji prawnych, w jakich znajdują się dotychczasowi członkowie spółdzielni mieszkaniowej legitymujący się interesem wynikającym z podstawowego celu jej funkcjonowania, jest niezgodna z art. 58 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 w związku z art. 2 Konstytucji. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, przyjęta w zaskarżonym przepisie konstrukcja przejściowa odniesiona do źle wyznaczonej grupy adresatów spowodowała, że wiele osób mogło zostać pozbawionych członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej, mimo iż legitymowały (lub nadal legitymują) się interesem polegającym na zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych lub związanym z korzystaniem z lokalu spółdzielczego o innym przeznaczeniu. Trybunał w toku postępowania – na podstawie uzyskanych informacji, w szczególności od Krajowej Rady Spółdzielczej oraz Ministerstwa Rozwoju – wyjaśnił, że mimo językowej jednoznaczności art. 4 ustawy zmieniającej z 2017 r., jego stosowanie w praktyce wywołało liczne kontrowersje, skutkując zróżnicowaniem sytuacji prawnej wielu grup osób. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że niezwłoczna derogacja art. 4 ustawy zmieniającej z 2017 r. mogłoby pociągnąć za sobą dalsze niepożądane skutki w działalności spółdzielni mieszkaniowych, w tym przede wszystkim w sferze stosunków korporacyjnych. Dlatego Trybunał zdecydował − na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji – że art. 4 ustawy zmieniającej z 2017 r. traci moc obowiązującą po upływie 12 (dwunastu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że ustawodawca – we wskazanym w sentencji wyroku terminie – jest zobligowany doprowadzić regulacje przejściowe dotyczące członkostwa w spółdzielni, zwłaszcza wobec dokonanej zmiany jego modelu, do konstytucyjnego standardu wskazanego zarówno w orzeczeniu o sygn. K 60/13, jak i w niniejszym wyroku. Skład orzekający Trybunału Konstytucyjnego: sędzia TK Michał Warciński – przewodniczący, sędzia TK Piotr Pszczółkowski – sprawozdawca, sędzia TK Stanisław Piotrowicz, sędzia TK Rafał Wojciechowski, sędzia TK Jarosław Wyrembak.