Historia i Opis Morskiego Oka w Tatrach, Morskie Oko, Jeziora Tatrzańskie. Znajdziemy tu opis, informacje praktyczne, rys historyczny, ciekawostki, pełną dokumentacje fotograficzną w postaci fotogalerii oraz interaktywną mapę pozwalającą na lokalizacje GPS tego obiektu. Staw w Parku Morskie Oko w Warszawie kryje w sobie wiele tajemnic, o których od lat opowiadają sobie mieszkańcy Mokotowa. Legendy o tym niezwykle urodziwym miejscu krążą po stolicy od lat 350 views, 14 likes, 1 loves, 0 comments, 1 shares, Facebook Watch Videos from Wydawnictwo Kamera: Morskie Oko - kto choć raz był w Kołobrzegu ⛱ Dziś prawdziwa perełka! Morskie Oko w blasku księżyca, a do tego bezchmurne niebo z kometą nad Mięguszami: Morskie Oko - najważniejsze informacje i ciekawostki. zasubskrybuj, oceń, skomentuj Ciekawski jak Polak: / @ciekawskijakpola Historia w Pigułce: / @historiawpiguce1359 Show more The Hidden Gem // Morskie Oko Straddling the border between Poland and Slovakia, the Tatra mountains mark the highest point of the Carpathian mountain range and are pockmarked with crisp alpine lakes. In 1935 it was taken over by the Luftwaffe Seenotdienst, the Nazi Air, Sea Rescue Service and employed new innovative coordinated rescue plans including rescue buoys moored far from the shore. The model was adopted by other coastal nations including the UK and USA, who saw the effectiveness of air-sea operations in saving lives. Scenic view of mountain lake Morskie Oko from trail to Czarny Staw, Tatra Mountains, Poland Scenic view of lake Morskie Oko -Eye of the Sea- from trail to Czarny Staw - Black Lake, Tatra Mountains, Poland. Morskie Oko lake - popular travel destination near famous ski resort Zakopane, Poland morskie oko stock pictures, royalty-free photos & images Teatry: Perskie Oko (istniejący przez dwa sezony w latach 1926-1928) i jego następca Morskie Oko (działający w latach 1928-1933) - oba założone były i prowadzone przez autora licznych przebojów tamtego czasu, ale także twórcę skeczów, również świetnie ongiś zapowiadającego się krytyka filmowego - Andrzeja Własta. JW2GIZK. Chciałam jeszcze raz w tym roku zobaczyć zimę. Taką prawdziwą – z mrozem, ośnieżonymi drzewami i śniegiem skrzypiącym pod stopami. A patrząc na prognozy pogody, na takie warunki mogłam liczyć tylko i wyłącznie w górach i to tych najwyższych. Za cel mojej wędrówki obrałam polskie Tatry, a konkretnie Morskie mam wątpliwości, że trasa z parkingu przy Polanicy Białczańskiej do Morskiego Oka jest jedną z najpopularniejszych i najbardziej obleganych tras nie tylko w Tatrach, ale i we wszystkich polskich górach. Codziennie przewija się tędy kilka tysięcy ludzi. Dla jednych Morskie Oko jest celem samym w sobie. Dla innych tylko przystankiem czy też punktem startowym do rozpoczęcia wędrówki “w prawdziwe góry” – do Doliny Pięciu Stawów przez Szpiglasowy Wierch, na Rysy przez Czarny Staw lub na Mnicha. To tylko lub aż 9 kilometrów. 9 kilometrów, które każdy interpretuje inaczej. Dla jednych jest to przykry obowiązek, dla innych dobra zabawa. Jedni robią wszystko, by jak najmniej się zmęczyć podróżą i korzystają z usług fasiągów, inni też docierają na miejsce ale pieszo na własnych nogach i z uśmiechem na ustach. Ci pierwsi nazywani są wczasowiczami czy też stonką turystyczną, Ci drudzy górołazami lub prawdziwymi turystami. Jedni na drugich marudzą, gdyż taka jest nasza ludzka Oko – wszystko dla ludziMożna nie wiedzieć, że w Polsce znajduje się środek Europy, można nie wiedzieć, gdzie leżą Serniki albo w której części Polski szukać najniżej położonego w naszym kraju punktu, jednak o Morskim Oku słyszał niemal każdy. Od małego dziecka, po najstarszą osobę w kraju. Ponoć 30% turystów przybywających do Zakopanego obiera sobie za cel wycieczki właśnie Morskie mówiąc, mam ambiwalentne uczucia, co do tej trasy. Głównie jej nienawidzę. Za odległość – iść 9 kilometrów, i to głównie szosą asfaltową, pod górę, tylko po to, by dostać się na szlak. Uważam to za absurdalne. Dodatkowo moją frustrację wzmacniają co chwilę przejeżdżające obok mnie samochody z uprawnieniami, które pozwalają im jechać tam, gdzie inni muszą iść. Za ilość ludzi – miejsca na parkingu znikają już od 5 rano, a busy przyjeżdżają co chwila z Zakopanego dosłownie pękają w szwach. Za buractwo – wrzeszczące dzieci, bumboxy, rzucanie niedopałków i papierków po gumach na ziemię czy outdoorową ubikację. Z drugiej strony są zapierające dech w piersiach widoki, łatwa trasa i szarlotka w Oko – historia prawdziwaMorsie Oko to największe jezioro tatrzańskie pochodzenia lodowcowego – jedyne w Polsce, w którym naturalnie występują ryby – pstrągi. Między innymi dlatego obowiązuje tu zakaz kąpieli. Z samym jeziorem zaś związane są liczne legendy np. ta o rzekomym połączeniu Morskiego Oka z Adriatykiem, o czym miały świadczyć wyrzucane na brzeg fragmenty statków czy szkatuły z kosztownościami (co potwierdza, że w każdej legendzie jest cień prawdy, gdyż w XIX i początkach XX wieku po tafli jeziora faktycznie pływały łódki) lub ta o zatopionym szlaku do Morskiego Oka – w przeszłości zwanego Rybim Stawem czy Zieloną Wodą – są tak stare, jak stara jest historia eksploracji Tatr, czyli najstarsi górale już nie pamiętają, kiedy dokładnie wytyczono ten szlak. Wiadomo, że już w średniowieczu do jeziora pod Mięguszowieckimi Szczytami docierały osoby nawet niezbyt zaawansowane w turystyce kwalifikowanej. W owym czasie była to zawrotna liczba 10-12 osób rocznie. Pierwszy opis szlaku oraz samego Morskiego Oka ukazał się w 1815 r. i był autorstwa Stanisława Staszica. Kolejnym potwierdzeniem niewątpliwych uroków tego miejsca jest informacja zawarta w bogato ilustrowanym albumie pokazującym piękno Austro-Węgier pod tytułem “Sto obrazów natury ziem ojczystych”, Wiedeń XIX wieku dobra zakopiańskie, w skład których wchodziło część Tatr, a szczególnie perła w ich koronie – Morskie Oko, były traktowane jako narodową świętością, a przede wszystkim jako niezwykle urokliwe miejsce. Tę narodową świętość należy wziąć w cudzysłów, bo przecież w owym czasie Polska jako samodzielne państwo nie istniało. Dobra zakopiańskie w owym czasie były w rękach wrocławskiego przedsiębiorcy Magnusa Peltz’a. Panu Peltz’owi było jednak bliżej do sarmackiej rozrzutności niż protestanckiego poukładania, w wyniku czego jego finanse przedstawiały obraz nędzy i rozpaczy, a część majątku trafiła na licytację. Wygrał ją żydowski przedsiębiorca z Nowego Targu – Jacob Goldfinger. Towarzystwo Tatrzańskie wpadło w totalny popłoch i stanęło do walki, licytację udało się unieważnić. Przedsiębiorca jednak nie zrezygnował i przystąpił do drugiej licytacji. Jego przeciwnikami byli: Towarzystwo Tatrzańskie występujące jako Towarzystwo Ochrony Tatr Polskich, pruski hrabia Christian Hohenlohe oraz Polak Władysław Zamoyski. Po zaciętym boju zwycięzcą okazał się ten ostatni. Hrabia Hohenlohe nie złożył jednak broni i starał się udowodnić przynależność Morskiego Oka do Jaworzyny Spiskiej (dzisiejsza Jaworzyna Tatrzańska). Spór nabrał ogromnej mocy i był rozstrzygany przez Międzynarodowy Komitet, w którym jedną stroną były Węgry – jako państwo, a po drugiej stronie Polska… dalej przebywająca pod zaborem austriackim. Batalia trwała na wielu frontach, a jeden z nich możemy podziwiać po dziś dzień – jest to asfaltowa droga prowadząca od Kuźnic do schroniska. Wybudowana została przez Zamoyskiego, który w ten sposób chciał udowodnić przynależność jeziora do Zakopanego – wskazując ową drogę jako jedyne bezpośrednie dojście. Spór został rozstrzygnięty na korzyść Polski i Zamoyskiego w dniu, w który droga została oficjalnie otwarta, czyli 13 września 1902 roku, a bohaterem narodowym został prawnik – Oswald Balzer, którego imię nosi współcześnie szlak prowadzący z Zakopanego do Morskiego Oka. Od tego czasu samochody mogły dojeżdżać pod samo schronisko, parkowano po obu stronach drogi, a w latach 1927-31 na trasie Łysa Polana – Morskie Oko odbywał się wyścig samochodowy – zwany Wyścigiem Tatrzańskim. Swobodne kursowanie pojazdów prywatnych zostało zakazane w 1988 roku ze względu na fatalny stan drogi – liczne obrywy, spadające drzewa i dobro okolicznych zwierząt. Dzisiaj do Morskiego Oka możemy dotrzeć przede wszystkim pieszo, na drugim miejscu są zaprzęgi konne, a na trzecim dostępne tylko dla wybranych uprzywilejowane jeszcze jedna ciekawostka związana z Morskim Okiem. Otóż ponoć podczas jednej (z dwóch) powojennych wizyt w swojej ojczyźnie Wanda Dynowska symbolicznie łączy Polskę z Indiami wlewając do tatrzańskiego jeziora wodę z do Morskiego Oka?Generalnie cały czas prosto, jak prowadzi droga. Od parkingu w Polanicy Białczańskiej do celu, jakim jest Morskie Oko, mamy około dwóch i pół godziny marszu szlakiem zwanym Drogą Oswalda Balzera. Zanim jednak rozpoczniemy naszą wędrówkę musimy kupić bilet, umożliwiający wstęp do Tatrzańskiego Parku Narodowego. Dalej nasza wędrówka zaczyna się łagodnie – droga nieco tylko wznosi się i w zasadzie nie opada w dół, co jest bardzo komfortowe. Do wyboru mamy dwie drogi : “normalną”, która prowadzi cały czas asfaltem lub „skrótową”, czyli korzystającą z 3 przygotowanych skrótów i częściowo omijającą asfalt. Wysiłek, jaki podejmują setki tysięcy turystów, by tu dotrzeć zawsze jest wynagradzany – z tarasu schroniska roztacza się imponujący wręcz widok na majestatyczny kocioł Morskiego Oka ze strzelistymi Oko zimąTrasa do jeziora nie różni się zbytnią latem i zimą. Droga jest tak samo męcząca – latem jesteśmy narażeni na niemiłosierny upał, zimą na lód i zimno. Ubrać należy się odpowiednio do pogody, a najlepiej na cebulkę, by w razie czego móc coś dołożyć lub odrzucić. Zimą musimy jednak pamiętać cały czas o prawdopodobnym zagrożeniu lawinowym, szczególnie przy końcowym odcinku trasy między Polaną Włosienica a Żlebem Żandarmerii. Uważać musimy też kierując nasze kroki ku skrótom, te z racji większego nachylenia, mogą być bardziej oblodzone i śliskie. Dodatkowo dojście do pozostałych szlaków – do Czarnego Stawu czy jeszcze wyżej będzie wymagać od nas użycia specjalistycznego sprzętu, a na pewno raków. Zimą czekają na nas imponujące widoki i (prawdopodobnie) zamarznięta tafla jeziora. Ja bym odradzała wędrówki przez środek Morskiego Oka na drugą stronę, ale śmiałków nie brakuje. Zimą jest też potencjalnie mniej ludzi zarówno na szlaku, jak i w schronisku, o ile nie planujecie posiłku w szczycie obiadowym oraz o ile nie zaplanowaliście wędrówki na weekend, w którym w Zakopanem odbywa się konkurs skoków narciarskich czy inna masowa impreza. Nam mimo sporej ilości chętnych udało się zjeść obiad w schronisku – smażony ser z ziemniakami i surówką oraz szarlotkę na deser. Gorącą herbatę mieliśmy Morskie Oko to miejsce bliskie sercu każdego Polaka. Rozpalają nas wspomnienia zwalający z nóg widoków, dzikich tłumów, rozmowy o sytuacji koni z zaprzęgów czy też ranking tatrzańskich szarlotek. To miejsce, w którym trzeba być choć raz w życiu. Dla mnie to miejsce, z którym mam bardzo miłe wspomnienia i na pewno jeszcze kiedyś tu wrócę!Spodobał Ci się wpis? Masz uwagi? Spostrzeżenia? Zapytania? Jeśli tak, to proszę pozostaw komentarz pod wpisem: to bardzo mobilizuje do ciągłej pracy nad blogiem! Z góry dziękuję! By pozostać na bieżąco z lemurowymi przygodami, śledź lemurowego fanpage’a oraz instagrama (nick: lemurpodroznik)! Home Książki Popularnonaukowa Morskie Oko - przyroda i człowiek „Morskie Oko – przyroda i człowiek” pod redakcją Adama Choińskiego i Joanny Pociask-Karteczki to książka ukazująca współczesny stan wiedzy przyrodniczej i humanistycznej o Morskim Oku. Jej wydanie zbiega się z jubileuszem dziewięćdziesiątych urodzin Józefa Nyki, autora książki „Dolina Rybiego Potoku (Morskiego Oka). Monografia krajoznawcza”, najznakomitszego znawcy Tatr i ich spraw. Niedościgniona pod względem merytorycznym i literackim publikacja Józefa Nyki z 1956 roku ukazuje wielorakie aspekty wiedzy o Morskim Oku i jego okolicach. Oprócz Morskiego Oka i nieodległej Doliny Pięciu Stawów Polskich żaden inny rejon Tatr nie doczekał się opracowania podobnej miary. Ta publikacja gromadzi prace specjalistów zajmujących się Morskim Okiem i jego otoczeniem. Dzięki poszczególnym rozdziałom książki można prześledzić losy jeziora od najdawniejszych czasów po dziś dzień, z uwzględnieniem zjawisk geologicznych, chemicznych, fizycznych, przyrodniczych i historycznych i kulturowych. Książka opisuje między innymi najstarsze dzieje poznania Morskiego Oka, genezę i przebieg sporu o Morskie Oko sfinalizowany w 1902 roku, czasy od zdobycia Mnicha do ukształtowania się nowoczesnego taternictwa, historię schroniska, turystyki i wypadków w tym rejonie oraz znaczenie jeziora jako inspiracji dla wielu poetów i malarzy XIX- i XX-wiecznych. „Morskie Oko – przyroda i człowiek” to książka przedstawiająca Morskie Oko jako miejsce przenikania się przyrody i ludzkiej działalności, a co za tym idzie natury i kultury, nauki i mistyki, zachwytu i grozy, wreszcie jako pole fascynacji i – niekiedy niebezpiecznej – przyjaźni człowieka z przyrodą gór. Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni. Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie: • online • przelewem • kartą płatniczą • Blikiem • podczas odbioru W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę. papierowe ebook audiobook wszystkie formaty Sortuj: Książki autora Podobne książki Oceny Średnia ocen 8,0 / 10 4 ocen Twoja ocena 0 / 10 Cytaty Powiązane treści Sezon turystyczny w Tatrach trwa. Turyści tłumnie odwiedzają Podhale, jednak najwięcej przyjezdnych rusza nad Morskie Oko W ubiegłym tygodniu jedna z naszych czytelniczek odwiedziła Morskie Oko i postanowiła podzielić się z nami swoimi doświadczeniami Jak przyznaje pani Janina, zarówno nad Morskim Okiem, jak i na Krupówkach było tłoczno i nie brakowało incydentów, jednak wyjazd zalicza do udanych Więcej takich tematów znajdziesz na stronie głównej Zakopane w tym roku przeżywa prawdziwe oblężenie. Potwierdzają to pojawiające się w sieci zdjęcia przedstawiające tłumy turystów na szlaku wiodącym nad morskie oko, a także kolejki do busów tam kursujących, które ciągną się w nieskończoność. Jedna z naszych czytelniczek postanowiła skorzystać ze słonecznej pogody w ubiegły piątek i wybrała się nad Morskie Oko. Opisała nam swoje wrażenia z wycieczki. Poniżej publikujemy treść listu do redakcji, który otrzymaliśmy od pani Janiny. Nigdy nie byłam nad Morskim Okiem, więc gdy ze strony znajomych padła propozycja wyjazdu, z chęcią się zgodziłam. Wyruszyliśmy w 14-osobowej grupie z Nowego Sącza o godz. 5 rano. Był to celowy zabieg, gdyż spodziewaliśmy się, że w godzinach popołudniowych będzie tam tłoczno. Droga przebiegła nam bardzo spokojnie. Na trasie nie było korków i płynnie dotarliśmy na parking w rejonie Morskiego Oka. Mimo że na miejscu byliśmy już o 7 rano, to samochodów było już całkiem sporo. ZOBACZ RÓWNIEŻ: Morskie Oko: parking tylko z wcześniejszą rezerwacją Droga nad Morskie Oko - czy rzeczywiście jest tłoczno? Weszliśmy na szlak, który o tej porze nie był jeszcze bardzo oblegany. Szliśmy spokojnie, droga była bardzo przyjemna i zajęła nam ok. 2,5 godz. Wydawało nam się, że skoro na szlaku nie ma jeszcze zbyt wiele ludzi, to na miejscu będzie jeszcze dość luźno, ale wcale tak nie było. Nad samym Morskim Okiem było już tłoczno, a była dopiero 9:30. Mimo to było bardzo przyjemnie, widoki były przepiękne, a pogoda sprzyjała. Mogliśmy nieco odpocząć po wędrówce i nabrać sił na drogę powrotną. Morskie Oko (fot. czytelniczka Onetu) W drodze powrotnej nie brakowało incydentów Około południa postanowiliśmy wyruszyć w drogę powrotną. Zaraz po wejściu na szlak ukazały nam się niewyobrażalne tłumy turystów, którzy właśnie szli w stronę Morskiego Oka. W niektórych miejscach tworzyły się korki, było ciasno i tłoczno, a nawet niebezpiecznie. W takim tłumie nietrudno się potknąć i zrobić sobie krzywdę. Dodatkowym utrudnieniem dla pieszych były wozy konne, które co chwilę jeździły zarówno w górę, jak i w dół. Jak się jednak okazało, konie nie były jedynymi zwierzętami na szlaku. Spotkaliśmy również jelenia. Spacerował sobie uboczem i zupełnie nie przejmował się obecnością ludzi. Nie spłoszyło go nawet to, że turyści podchodzili bardzo blisko i robili zwierzęciu zdjęcia. Foto: Onet Jeleń Morskie Oko (fot. czytelniczka Onetu) Na szlaku było bardzo dużo dzieci, zarówno rodzin, jak i wycieczek zorganizowanych czy kolonii. Widzieliśmy nawet maluchy w wózkach. Wśród takich tłumów szczególnie trzeba uważać na swoje pociechy. Nie zabrakło na szlaku rodziców, którzy w panice szukali małego chłopca, który nagle zniknął im z oczu. Dziecko na szczęście dość szybko się znalazło, jednak nie obeszło się bez nerwów. Po zejściu ze szlaku udaliśmy się do naszego autokaru, by ruszyć w stronę Krupówek. Parking był już bardzo zatłoczony - zarówno przez samochody osobowe, jak i liczne autokary. Dotarłyśmy na Krupówki - tam również było tłoczno. Na szczęście nie natknęliśmy się na żadnego misia, który zachęciłby nas do zdjęć. Foto: Onet Krupówki (fot. czytelniczka Onetu) ZOBACZ RÓWNIEŻ: Kosztowne zdjęcie na Krupówkach. "Podeszli do nas znienacka" Ile kosztuje obiad na Krupówkach? To był dobry moment na zjedzenie obiadu. Udaliśmy się więc do jednej z restauracji na Krupówkach. Na sześć osób zamówiliśmy zestaw: frytki, ziemniaki, żeberka, golonka, karczek, filety z kurczaka, szaszłyk i zestaw surówek. Całość kosztowała nas 160 zł, więc ok. 27 zł za osobę. Pozostali zamówili pierogi, kwaśnicę, burgery. Porcje były duże, można było się najeść. Szklanka napoju gazowanego lub soku kosztowała ok. 10-15 zł. Można zatem powiedzieć, że obiad zjedliśmy w przyzwoitej cenie. Po obiedzie ok. godz. 16 udaliśmy się już do autokaru i ruszyliśmy w drogę powrotną w kierunku Nowego Sącza. Tym razem już nie obeszło się bez korków i swoje trzeba było odstać, szczególnie na początku trasy, w okolicach Nowego Targu zrobiło się już luźno. "Było warto" Ogólne wrażenia z wycieczki – pozytywne. Myślę, że warto odwiedzić Morskie Oko latem, mimo że można zastać tam tłumy. Złotym środkiem może okazać się wyruszenie w trasę wczesnym rankiem, kiedy jeszcze nie ma wielkiego tłoku. Gehenna koni na szlaku do Morskiego Oka nadal trwa. Fundacja Niosę Pomoc udostępniła zdjęcie, na którym widać jak Ewa po amputacji nogi idzie pod górę obok fasiągu. "Szacunek dla tej pani. A woźnice i pasażerów niech diabli wezmą" - skomentowała jedna z internautek. Ta młoda dziewczyna zawstydziła niejednego! I mimo, że życie rzucało jej pod nogi kłody, ona nie zamierza się poddawać. - Kiedy miałam 12 lat zachorowałam na raka i w wyniku choroby miałam amputowaną nogę. Musiałam szybko dorosnąć i podjąć się najtrudniejszego wyzwania - wyjaśnia Ewa. Dziewczyna mimo oczywistych trudności o własnych siłach pokonała drogę na Morskie Oko, co wywołało w internecie prawdziwe poruszenie! ZOBACZ: Tragedia na Podhalu: 47–latka przygniótł traktor podczas koszenia łąki. To kolejny taki wypadek w ciągu jednego dnia - Tacy ludzie jak ta Pani na zdjęciu mają u mnie o wiele większy szacunek niż cała ta hałastra na wozie. Powinni zakazać jazdy tych wozów to zobaczyliśmy ilu jest prawdziwych wielbicieli górskich wycieczek i krajobrazów. - Chyba bym się zapadła pod ziemie z wstydu na miejscu tych na bryczce - Szacunek dla tej Pani. A woźnice i pasażerów niech Diabli wezmą Rocznica Powstania Warszawskiego. Zablokowane największe skrzyżowanie w centrum Wrocławia